به فضاها می‌اندیشم… به زمین، به نسیم، به کمان رنگین، به آدم‌ها می‌اندیشم… به رازشان، به نازشان، به اداها می‌اندیشم… به عشوه، به کرشمه، به ادعا، به خطا، بگذریم از شعر… من امشب دیدم گریه‌‌‌‌ی دخترکی زیبا را که از سر حقارت یک‌راست از چشم او به حلق من رفت و فرصت باریدن نیافت.