ماه: دی ۱۳۸۷

فستیوال کایت؛ هندوستان – احمدآباد

جشن کایت‌ها به‌همراه جشن پونگال ( یا ماکارا سانکرانتی یا بیهو) در احمدآباد، استان گوجورات واقع در جنوب غرب هندوستان به‌صورت محلی و بین‌المللی برپا می‌شود. سراسر شهر پر از کایت‌های رنگارنگ می‌شود. برخی کایت‌های خود را با برنج و چیزهایی از این قبیل تزیین می‌کنند و با لامپ‌های کاغذی استوانه‌ای خود تا پاسی از …

فستیوال اسپیتوک (Spituk Festival)؛ هندوستان

در قلمرو کوهستانی لاداخ راهی زیگزاکی قدیمی وجود دارد که به منظره‌ای ناهموار منتهی می‌شود. خانواده‌های عشایر به آرامی از این منطقه جغرافیای شگفت‌انگیز می‌گذرند و به منطقه‌ای با فرهنگ کاملاً تبتی وارد می‌شوند. هر ساله، این شیفتگان برای دیدن خدایان درونی و روح بودایی تبتی با ماسک‌هایی روشن و رقص به گومپا یا صومعه …

کارناوال یا جشن ونیز (Carnival –Carnevale- in Venice)؛ ایتالیا – ونیز

جشن یا کارناوال ونیز از رمانتیک‌ترین و با شکوه‌ترین بال‌ماسک‌های دنیاست که به مدت ۱۰ روز شهر ونیز را مملو از افراد شاد در کاخ‌های قدیمی می‌کند. ونیزی‌ها سوار بر قایق در کانال‌ها روزها و شب‌ها را جشن می‌گیرند. پنج روز آخر جشن (قبل از چهارشنبه اَش Ash Wednesday) ماسک‌ها بر چهره‌ها زده می‌شوند که …

زیارت نوئسترا سنورا Nuestra SenoraPilgrimage؛ مکزیک – مکزیکو سیتی

از سراسر مکزیک،‌ زائران راه طولانی به سوی مکان مقدس ملی، باسیلیکا در گوئادالوپ را راهپیمایی می‌کنند تا ارادتشان را به قدیس حمایت کنده آمریکا و مادر معنوی مکزیک ثابت کنند. این زیارت بخشی از مراسم روز ملی بزرگداشت ظهور مریم مقدس در قرن ۱۶ قبل از ژوئان دیگو، سرخ پوست فروتن، است. از آن‌جایی …

فستیوال صحرا؛ تونس – دز

فستیوال دُز (Douz) یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های کشور تونس است. ده روز موسیقی فانتزی و جالب، اسب سواری و شتر سواری، سکوت این واحه بیابانی را درهم می‌شکند و بیش از ۵۰ هزار روستایی، چادرنشین، و جهانگرد را مجذوب خود می‌کند. این رویداد هم از جنبه برنامه‌ریزی و هم از جنبه بازارهای مورد نظر که …

فستیوال درویشان چرخنده؛ ترکیه – قونیه

درویشان با بازوهایی خم کرده از جلوی سیه (Seyh) که تعالیم “مولانا” را زمزمـــــه می‌کند، می‌گذرند. سپس رقصنده‌ای به همراه دیگر رقصندگان وارد میدان شده و دست‌هایش را می‌گشاید و رقص دورانی خود را آغاز می‌کند. گروه ارکستر، با نی (فلوت) درویش درویشان (بزرگ درویشان) که دست راستش را به منزله دریافت نعمت و بخشش …

من این را دوست دارم

یک روز که با دوچرخه از محل کار به خانه برمی‌گشتم به این فکر افتادم که “مرد بی‌خانه بودن”، هم سبکی از زندگی است. مردی که خانه‌ای ندارد، عشقی ندارد، یله زندگی می‌کند و البته همه‌ی جهان سرای اوست. روزی هم که بمیرد، هر جایی که باشد، همان‌جا دفن می‌شود. مردی که تمام داشته‌هایش با …

زمستان

گاهی ریتم تند روزمرگی مجال نمی‌دهد تا این روزها، دمی خود را در چگالی بی‌حد غروب زمستان رها سازیم. ما نیم‌کره‌ای را می‌پیماییم تا به زیبایی برسیم و در آن انتها، آن یک وجب را جلو نمی‌رویم تا مبادا دستمان از آب اقیانوس تر شود. گاهی زندگی ما، عجله‌ی ماست برای مردن. مخصوصا در زمستان.

زورخانه میراث معنوی ایرانیان (۲)

ساختمان زورخانه شکل و نمای داخلی و خارجی ساختمان زورخانه (به خصوص در قدیم) به تکیه‌ها و تکیه‌ها به خانقاه‌ها و خانقاه‌ها به آتشکده‌های دوره باستان ایران شبیه است. این شباهت از نظر مسلکی می‌تواند مربوط به تصوف و همچنین پیروان مکتب فتوت (جوانمردان و عیاران) باشد که زاییده فکر ایرانی بوده و از فرهنگ …

زورخانه؛ میراث معنوی ایرانیان (۱)

مقدمه بدون شک، ورزش‌های مختلفی در عهد باستان در ایران وجود داشته، ولی نشانه‌ای از وضعیت زورخانه در آن دوران موجود نیست. از شواهد برمی‌آید ‌که ایرانیان  قبل از اسلام هم محل و مکانی برای ورزش‌های غیرصحرایی خود داشته‌اند، اما دوران صفویه را می‌توان دوره رشد و شکوفایی ورزش و خصوصاً ورزش باستانی دانست. در …