گردهمایی نهم: ۱۲

نظر شما دوستان محترم را به خواندن تحلیل “رضا دبیری نژاد” از نهمین گردهمایی راهنمایان گردشگری سراسر کشور در شهر اصفهان جلب می کنم:


http://iran-newspaper.com/?nid=6168&pid=17&type=0%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C

گردهمایی راهنمایان گردشگری؛ تجربه‌ای فراصنفی

رضا دبیری نژاد

اوایل اسفندماه جاری نهمین گردهمایی سالانه راهنمایان گردشگری ایران در شهر اصفهان برگزار شد. این جشن از چند وجه قابل توجه بود. نخست اینکه صنف یا صنوفی توانسته‌اند به طور مستقل و فراگیر عمل کنند و به واسطه کارشان در شهرها و استان‌های مختلف حضور داشته باشند و در جشن سالانه شان هماهنگی و همدلی شان را به رخ بکشانند، صنفی که برآمده از تخصص و حوزه مشترک حرفه‌ای است و از همه رفتارهای سیاسی دوری کرده و توانسته است مستقل باشد. از سوی دیگر، جشن سالانه راهنمایان که از ایده یک فرد شروع شده در تکرار خود توانسته است همه اعضا را به پشتیبانی و همکاری بکشاند؛ چنان که هر سال صنفی از استان پذیرای راهنمایانی از دیگر استان‌ها می‌شوند، اما در همان حال، اعضای دیگر آنها را همراهی می‌کنند، انگار موضوع اصلی میهمانی و میزبانی نیست، بلکه مهم همکار بودن است و این باوری است که در صنوف دیگر کمتر دیده می‌شود. ایده فردی در جمع تکثیر شده و تعلق جمعی را برای هر ایده و خلاقیت پدید می‌آورد. تکرار سالانه گردهمایی خود مسبب خلاقیت است تا از تجربه‌های پیشین فراگرفته و جلوتر بروند.اینکه جمعی همراه یکدیگر به آموختن می‌اندیشند و مدام در پی به روز کردن دانش و مهارت حرفه‌ای خود هستند و همه اعضا تلاش دارند تا از تجربه و دانش یکدیگر فراگیرند و تخصص خود را کامل‌تر کنند، رفتاری است که در اصناف مشابه کمتر دیده می‌شود؛ به گونه‌ای که حتی در صنوف دیگر گردشگری هم نظایر آن را کمتر می‌توان سراغ گرفت. جشن هر ساله راهنمایان خود فرصتی برای معرفی فرصت‌ها و جاذبه‌های گردشگری استانی و شهری است و این گونه است که در این جشن بسیاری از نهادهای مرتبط با حوزه گردشگری حضور می‌یابند، در واقع از اعتبار و تأثیر این برنامه است که نهادهای دیگر همچون شهرداری‌ها و هتل‌ها و ادارات دولتی سعی می‌کنند در این برنامه حضور داشته باشند. شاید تکرار و پیوستگی این جشن است که به آن، این اعتبار را بخشیده تا دیگران جذب آن شوند.اما چه چیزی این فضا را در میان راهنمایان ایجاد کرده است؟ در پاسخ به این پرسش، چند دلیل را می‌توان برشمرد: یکی از آنها نوپایی و حضور بالای جوانان در این صنف است. صنفی جوان به دو معنا: از سویی جوانی و تازگی تشکل و از سوی دیگر جوانی اعضایش که در خود طراوت، انگیزه و نوجویی و خلاقیت دارند. از سوی دیگر موضوع سفر است که به عنوان حرفه اصلی و مشترکشان قرار می‌گیرد. سفر، مجرای تعامل با یکدیگر و حضور در گروه و قابلیت همراهی و مدیریت گروه را در افراد راهنما پدید می‌آورد و حتی مدام راهنمایان را در رویارویی با جهان‌های دیگر قرار می‌دهد که خود مبنای به روز شدن است. سفر خود ابزاری برای پختگی و آشنایی است که زمینه همزبانی و همدلی را فراهم آورده است.در وهله سوم پافشاری افراد باتجربه صنف برای تداوم این جشن و فعالیت‌هایی که به آنها هویت صنفی ببخشد، سبب شده است تا انگیزه‌ها در اعضای صنف تکثیر شود و از انگیزه‌های فردی به انگیزه‌های گروهی بدل شود. در سطح بیرونی و در سطح کلان گردشگری نیز باید حوزه راهنمایان را فعالترین بخش گردشگری دانست، این بخش هویت و اعتبار حرفه خود را در پویایی و فعالیت بیشتر گردشگری می‌داند و مدام تلاش می‌کند تا هوایی تازه تر و رویدادهای جدیدی را در این فضا ایجاد کند تا همه اعضا به طور مشترک از آن بهره‌مند شوند. از این رو می‌توان گردهمایی راهنمایان گردشگری را مهم‌ترین و اثرگذارترین فعالیت صنفی در حوزه گردشگری دانست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *