وزیران ایرانی هماره از عوامل بارز نفوذ و رسوخ از داخل پیکره ی حکومت ها بودند-اگر مطلع باشیم که این خود یک موضوع مورد برسی در علوم سیاسی است-در صفحات تاریخی ایران زمین نمونه ی آن خواجه نظام الملک وخواجه رشیدالدین هستند که حتی تا آنجا پیش میروند که شاهان ترک وتاتار تبار را با فرهنگ اصیل ایرانی مستحیل میسازند و با مساعی هوشمندانه خود مصادر خدمات بی بدیلی میگردند که نه تنها صرفا در جغرافیای ایران بلکه در تمدن بشری نیز منشات تولیدات فکری می شوند. احداث مدارس علمی در دوران سلجوقی(نظامیه ها)وایجاد مرکزی علمی وفرهنگی مانند رَبع رشیدی دلایلی بر این مدعاست که سهمی عمده درایجاد عصر طلایی اسلامی دارند. این ایده ی روح بخش از شخص شما جناب نورآقایی بسیار به جاست ولی به عقیده ی بنده اگر ما وزیران را به عنوان مهره هایی که بعد از شاهان فعال مایشاء در امور کشوری باشند باز شناسیم، لاجرم با سه مقطع ۱. باستانی یعنی تا ساسانیان۲.اسلامی تا صفویان ۳. از آن به بعد که بعد از شاه،صدراعظم ها در راس امور بودند روبرو هستیم که با عنایت بدین موضوع که هر بنی آدم فرزند زمان خویش است،تقطیع ازمنه بدینسان در باب بحث وفحص رجال دوم کشوری شرط بلاغت و فصاحت باشد.علی ای حال با تمامی این تفاسیر ایده ای بکر است در یک مجلد،موجز در عین حال دقیق رساله ای تحریر کردن از پندهای بوزرجمهر در تیسفون تا گریه های امیرکبیر پشت میز آبله کوبی!!!
درضمن کتابی با عنوان” صدراعظم های سلسله ی قاجاریه” تالیف پرویز افشاری- نشر از انتشارات وزارت امور خارجه-در بازار موجود است که مطالعه آن بیشک خالی از فایده نخواهد بود برای تاریخ دوستان.
مجید اسمعیلی
وزیران ایرانی-از بزرگمهر تا امیر کبیر
مولف:عبدالرفیع حقیقت(رفیع)
انتشارات کومش
دیدگاه‌ها
وزیران ایرانی هماره از عوامل بارز نفوذ و رسوخ از داخل پیکره ی حکومت ها بودند-اگر مطلع باشیم که این خود یک موضوع مورد برسی در علوم سیاسی است-در صفحات تاریخی ایران زمین نمونه ی آن خواجه نظام الملک وخواجه رشیدالدین هستند که حتی تا آنجا پیش میروند که شاهان ترک وتاتار تبار را با فرهنگ اصیل ایرانی مستحیل میسازند و با مساعی هوشمندانه خود مصادر خدمات بی بدیلی میگردند که نه تنها صرفا در جغرافیای ایران بلکه در تمدن بشری نیز منشات تولیدات فکری می شوند. احداث مدارس علمی در دوران سلجوقی(نظامیه ها)وایجاد مرکزی علمی وفرهنگی مانند رَبع رشیدی دلایلی بر این مدعاست که سهمی عمده درایجاد عصر طلایی اسلامی دارند. این ایده ی روح بخش از شخص شما جناب نورآقایی بسیار به جاست ولی به عقیده ی بنده اگر ما وزیران را به عنوان مهره هایی که بعد از شاهان فعال مایشاء در امور کشوری باشند باز شناسیم، لاجرم با سه مقطع ۱. باستانی یعنی تا ساسانیان۲.اسلامی تا صفویان ۳. از آن به بعد که بعد از شاه،صدراعظم ها در راس امور بودند روبرو هستیم که با عنایت بدین موضوع که هر بنی آدم فرزند زمان خویش است،تقطیع ازمنه بدینسان در باب بحث وفحص رجال دوم کشوری شرط بلاغت و فصاحت باشد.علی ای حال با تمامی این تفاسیر ایده ای بکر است در یک مجلد،موجز در عین حال دقیق رساله ای تحریر کردن از پندهای بوزرجمهر در تیسفون تا گریه های امیرکبیر پشت میز آبله کوبی!!!
درضمن کتابی با عنوان” صدراعظم های سلسله ی قاجاریه” تالیف پرویز افشاری- نشر از انتشارات وزارت امور خارجه-در بازار موجود است که مطالعه آن بیشک خالی از فایده نخواهد بود برای تاریخ دوستان.
وزیران ایرانی-از بزرگمهر تا امیر کبیر
مولف:عبدالرفیع حقیقت(رفیع)
انتشارات کومش