هنوز حال یوز خوب نیست!

آ‌ن‌چنان که از شنیده‌ها برمی‌آید یوزهای آسیایی بیش از پیش در معرض انقراض قرار گرفته‌اند.

باید کاری کرد.

اما چه کاری؟!!!

دیدگاه‌ها

  1. S

    Che ghamangiz! man kheily dooseshoon dashtam..vali bishtar az oonha doost daram hale shoma hamisheh khoob bashe chon shoma ro bishtar doost daram.
    ……………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. سپاسگزار محبتتون هستم.

  2. pouri

    سلام
    آرش های ایرانی هم به شدت در معرض انقراض هستند. اون گونه ایی که غیرت داره واسه رسیدن به هدفش میجنگه تعصب داره ایده پردازه و هزار تا داشته ی آرش گونه ی تاریخ رو در وجودش داره …. راستش من بیشتر نگران گونه های مرد انسانی ام تا حیوانی …. به دنیا آوردن و پروراندن همچین آرش هایی همت و زمان بلند میخواهد باید به این مهم اندیشید تا توانی هست… دست کم شاید در این جامعه مریض این موضوع تا حدی از خودمان بر آید..
    ……………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. پوری گرامی، سپاس که این همه و بیش از لیاقت من محبت داری. زنده و پیروز باشی.

  3. میترا

    سلام
    بیش از هر موضوع دیگه ای نگران و دلواپس حیات وحش بیچاره ایرانم و در این میان بیشترین دلواپسی ام برای یوز است. خیلی ناراحتم که جلوی چشمان ما این موجود نادر و زیبا در حال انقراض است. بارها فکر کردم چکار می تونم بکنم. یه جا خوندم تو یه کشور افریقایی برا آخرین بازمانده کرگدن سفید نگهبان مسلح ۲۴ ساعته گذاشته اند.. تو ایران یه برنامه نذر طبیعت (مال محیط بانان) هست که کمک های مردمی جمع میکنه و برای حمایت از حیات وحش عمل میکنه ولی اونم اختصاصی رو یوزپلنگ تمرکز نداره شاید بشه با همکاری اونا یه فکری کرد چون به هر حال حرفه شونه و میتونن با توجه به عادات و زیرنظر داشتن یوزها ایده های خوب و عملیاتی بدن. به هر حال برای همه گونه همکاری آماده ام.
    ……………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. باید فکر کرد. باید فراتز از احساسات زودگذر عمل کرد. باید آستین ها رو بالا زد. باید به خودمون نیشتر بزنیم و نبینیم که داریم می میریم و می میرانیم.

  4. فلورا

    آیا نمیتوانیم غمگنانه بر این اعتقاد باشیم که همانند نظریه تغییر اقلیم، از بین رفتن گونه های جانوران هم شاید گریز ناپذیر باشد?
    ……………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. شاید. ولی اگر این اعتقادمان درست نباشد چه؟

  5. گلاره

    سلام

    هر سال و هر سال داریم بخشی از داشته هامون رو از دست می دیم. کمپین راه می ندازیم برای حفظ خونه های تاریخی، اما فقط عکس تخریب شدنشون رو پست می کنیم. کمپین تشکیل می دیم برای اسراف نکردن آب و فقط به همین بسنده می کنیم. کمپین تشکیل می دیم برای حمایت از یوزها، ولی فقط هر سال همایش برگزار می کنیم و اعلام می کنیم که متأسفانه تعدادشون داره کمتر و کمتر می شه. کمپین تشکیل می دیم برای چه و چه و چه، اما هیچ حرکت مثبتی انجام نمی دیم. واقعاً نمی دونم چرا. نمی تونم درک کنم. اینهارو خطاب به خودم دارم می گم و از خودم شاکی ام؛ دم از ایرانی بودن و عاشق ایران بودن می زنم، ولی هیچ حرکت مثبت و مفیدی انجام نمی دم.

    چرا؟! واقعاً چرا؟!
    ……………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. اگر همه به خودمون نیشتر بزنیم و بعدش بلند بشیم و بایستیم، شاید اتفاقات خوبی بیفته.

  6. یه قدیمی

    ولی من خیلی بدبینم آرش.. بی انگیزه نه‌ها!! اصصصلا،
    اما بدبین.. به شدت
    تو میگی:
    به خودمون نیشتر بزنیم
    بلند بشیم
    بایستیم
    قبول دارم حرفت رو، اما برای به نتیجه رسیدن یه موضوعاتی، فعالیت مدنی کافی نیست! چون زمان کمه… و خطر زیاد…
    حرکت‌های دولتی می‌طلبه، همراهی جدی اونها رو…
    و‌ متاسفانه اکثر دولتمردان ما هم اولویت‌های از جنس دیگر دارن که… بگذریم!
    از این ناامیدیم ناراحتم،
    چون نمیدونم منطقیه، یا حاصل یک ذهن خسته ست
    آرش،
    اگر راهکار عملی داری، برای این سه مرحلهٔ «نیشتر؛ برخاستن؛ ایستادن»، یه پروتکل دقیق بده.
    (در تمام دریای ناامیدی‌هام، به تو “گونهٔ به شدت در معرض انقراض مرد انسانی“ کاملا و عمیقا باور و اعتماد دارم)
    ………………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. سپاس که بی توجه نیستی. به هر حال، برای اینکه کاری انجام بدیم، باید اول همفکری کنیم. و البته در مرحله همفکری باقی نمونیم. بلکه بریم سراغ عمل و اجرا.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *