روز یکم اردیبهشت به پارک “نهج البلاغه” رفتم تا در یک اتفاق جالب و منحصر به فرد حضور داشته باشم. به خاطر این موضوع سفر یک هفته ای به شرق ایران را دو روز به تاخیر انداختم.
داستان از این قرار بود: به ابتکار دو تن از دوستان دوران دانشگاه (حمید ناهید و غلامرضا محمدی فر)، قرار شد به برخی از هم دوره ای های دانشگاهی اطلاع رسانی کنیم تا برای چند ساعت دور هم باشیم.
می خواستیم با دوستانی ملاقات کنیم که ۱۵ سال همدیگر را ندیده بودیم. همه باید با خانواده جدیدشان می آمدند.
بقیه ماجرا را از طریق عکس ها دنبال کنید:
یکم اردیبهشت: پارک نهج البلاغه
وقتی سر ساعت ۱۱ (طبق قرار) به پارک رفتم، تنها کسی که با خانواده اش (همسر و پسرش) در محل حضور داشت، صاحب این عکس، “غلامرضا محمدی فر” بود. بقیه بعدا و با حدود یک ساعت تاخیر به ما پیوستند. ما، یعنی غلامر ضا و بقیه دوستانی که عکسشان را خواهید دید همگی در “دانشگاه آزاد واحد جنوب تهران” (ورودی ۱۳۷۲)، درس (مهندسی کامپیوتر-گرایش سخت افزار) می خواندیم.
“علیرضا مس چی” نزدیک ترین دوست دانشگاهی بنده بود. همزمان در دوران تحصیل ما با هم شرکت کوچکی داشتیم و کار می کردیم.
“آلبرت هارطونیان” یکی از آرام ترین و دوست داشتنی ترین دوست های دوران دانشگاه بود. او هنوز هم فرد آرامی است.
“کامبیز مُعادی” را همه با یک پیکان قرمز که با آن به دانشگاه رفت و آمد می کرد، می شناختند.
“بابک مُکری” یک مار به نام “جعفر” داشت که گاهی آن را با خود به دانشگاه می آورد. او بعدها در دانشگاه صنعتی شریف ادامه تحصیل داد و فوق لیسانس گرفت.
“هومن مساح تاش” یکی از بهترین دوستانم است. همیشه می توان روی مردانگی او حساب کرد.
“عباس محجوب” از همان دوران دانشگاه نشان می داد که به تاریخ و فرهنگ ایران بسیار علاقمند است. لقبش “دایی عباس” بود.
“حمید ناهید” که یکی از سازمان دهندگان برنامه ۱ اردیبهشت بود، در ترم های اول و دوم دانشگاه بیش از همه ی ما با کامپیوتر و برنامه نویسی کامپیوتر آشنا بود. شب های زیادی را با هم درس خواندیم.
نفر سمت چپ “محمد پیری” است. او هم دانشگاهی ما نبود، اما همه ی این دوستان را می شناخت. دلیل آشنایی محمد با بقیه دوستان این بود که بچه محل بنده بود و گاهی با هم به دانشگاه می رفتیم. برای مدتی محمد پیری، علیرضا مس چی، هومن مساح تاش،”سعید جلال زاده” (قدیمی ترین دوست زندگی ام که حالا فوت کرده و جایش همیشه خالی است)، حمید ناهید و بنده در شرکتی به نام “داده پردازی خراسان” همکار بودیم. حالا (مدتهاست) “علیرضا” (نفر سمت راست) شوهر خواهر “محمد” (سمت چپ) است.
پسر “غلامرضا محمدی فر”
“رومینا” دختر “علیرضا مس چی”
پسرهای “بابک مُکری”
دختر “کامبیز مُعادی”
دختر “حمید ناهید”
“پارسا” پسر “محمد پیری” و دختر عمه اش “رومینا” (دختر علیرضا مس چی)
بچه ها خیلی زود با هم دوست شدند.
دوستان
همسران و فرزندان
بستنی خوران بچه ها
دوستان و خانواده اشان
در آخر: از دیدار دوستانم و خانواده اشان بسیار خوشحال و مسرور شدم. برنامه فوق العاده ای بود. همچنین قرار شد با همین تعداد و شاید با دوستان بیشتر در آینده نزدیک به یک سفر دو روزه برویم. از میان تمام دوستانی که در این جمع (دوستان هم دانشگاهی) حضور داشتند فقط بنده ازدواج نکرده ام و شغلم ربطی به رشته تحصیلی دانشگاهی ام ندارد.
دیدگاه‌ها
man kheyli vaghte ke web logeton ro mikhonam, bazi vaghta ham baraton comment gozashtam, hata pedaram ham weblogetono donbal mikone,to yeki az posthaye hend baraton comment gozashte vali aslan fekr nemikardam ham reshte va ham daneshgahi bashim, in daneshgah azad ham ghesiyi ast, man mohandesi narm afzar vahed jonob vorodi 74, hamsaram mohandesi sakht afzar vahed jonob vorodi71,,vali az posthaton hads zade bodam ke riazi khondin vali dige na inghadr nazdik
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. قربان شما. موفق باشید.
🙁
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. حامد عزیز خوبی؟ در سفر اخیرم به شرق کشور از بهشهر رد شدم. با تو و وحید تماس گرفتم که برای شب به “برگه” بروم و به سعید سر بزنم، اما نه تو در دسترس بودی و نه وحید.
SALAM CHE KAR GASHANGE KARDIN . DIDAN DOSTAN GHADIM KOLI B ADAM ENRJE MEDH OMEDVARAM DAR DIDAR BADE SHOMA HAM TAK NAFARH NABASHE .ALBATE DEDARETON 15 SAL DEGH NABASHE HAR CHE ZOODTAR.
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از شما.
.salam,vaaaaaaaaaaay aaaaliye,omidvaram hamishe shad bashid
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس.
hamsar man ham dorehi shomast,eshtebahan neveshtam 71,donyaye kochaki ast.
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. چه خوب. سلام بنده رو برسونید.
عجب ایده جالبی. خوب همه نام اوران و قهرمانان همیشه چیزی دارند که با دیگران در یک مسیر و شبیه نیستند . این خاصیت ذاتی همه اندشمندان و نامداران که همیشه راهی متفاوت از هم نسلهای خویش را بیش میگرفنتد.
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. مخلصیم، اما این چه ربطی به من داره….
دیدن رفقاتو تبریک میگم. باید خودتو ببری رو تراز تا ببینی سفر از دانشگاه تا اینجا چند چند برات تموم شده.. منتظر سفرنامه اخیرت به عنوام یک مسافر نه گردشگر میمانم
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. خواهم نوشت.
سلام و درود
دیروز ، یکی از بهترین روزهای زندگیم بود ، و بسیار از شما آموختم ، سپاس
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. قربانت.
در این جمعی که صحبتش رو کردین ( هر چند که حس خوبی به نبش قبر خاطرات ندارم ) از همه جالب تر برای من، خود شما بودید …
سلام
و عرض ادب خدمت جناب اقای نور آقایی
جمع دوستان و دوستانه ی شما عزیزان را که دیدم
امیدوار شدم که هنوز هستن آدمهایی که قدر لحضه های با هم بودن را بدونن و به خاطراتشون به رابطه های دوستیشون احترام بگذارند و به لحظه ای کنار هم خندیدن و شاد بودن اهمیت بدهند.
آخه جناب نورآقایی من هم دوستان عزیزی دارم که همچین جمع خوبی را داریم و نزدیک به ۴ ساله که با هم هستیم و امیدوارم این دوستی آنقدر دوام داشته باشه که اگه ما هم در آینده یعنی۱۵ ساله دیگه همچون روزی قرار شد دور هم جمع بشیم از یاد نبرده باشیم همدیگر را .
خلاصه ی کلام که این چند وقت که نبودید دلم برا نوشته هاتون تنگ شده بود به شدت و امیدوار بودم که حالتون خوب باشه چون خیلی کم پیش میومد که برای یک هفته ای نباشید. ولی حالا که متوجه شدم که چقدر به شما خوش گذشته …… خدا را شکر میکنم.
امیدوارم که همیشه جمع دوستیه شما عزیزان همین طور صمیمی باقی بماند و سهمتون از زندگی موفقیت و شادکامی باشه.
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. قربان محبت شما.
درود اقای ارش
رسیدنتان به خیر. از اینکه سفرتان ره اوردهای ناب و تازه ای به همراه داشته بسیار خرسندیم.
کارتان برای هم اورد دوستان دانشگاهی شایسته ی تقدیر است.
ما نیز در اصفهان سالی یکبار در فضای باز هتل عباسی دور هم جمع می شویم ولی این فقط مختص بچه هایی است که در استان اصفهان ساکن هستند ولی از دیدن بقیه ی همکلاسیهای ساکن در استانهای دیگر محرومیم . اما با تهیه ی عکس و فیلم و ارسال ان برای انان به نوعی ایشان را نیز همراه می سازیم.
جوانه های اندیشه نابتان هماره سبز و پویا باد
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. موفق و پیروز باشی.
پیشاپیش نیز فرا رسیدن هفته ی گرامیداشت مقام معلم و استاد را حضور شما و تمامی کسانی که به نوعی دستی بر اموزش فرزندان ایران زمین دارند شادباش گفته و سلامتی اندیشه و تن ارمان می دارم.
با احترام
………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. قربان محبتت.
سلام آرش جان ممنون از گزارش تصویری بسیار جالب بود .راستی برنامه هفته آتی نتیجه اش چه شد
……………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. عزیز پسر، به حمید گفتم که برای اردیبهشت، نشد هماهنگ کنیم. اما در یادش هستم و به محض اینکه بتونم هماهنگ می کنم.
متفات بودن همین و بس
……………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام، همین و بس.
سلام آرش جان
گزارش تصویری جالبی بود. واقعا که روز خوبی بود در کنار دوستان. امیدوارم جور بشه باز هم با هم باشیم. یاد دوران دانشگاه هم که همیشه خوش است. راستی تو و بقیه دوستان لطف داشتید و به من می گفتید دایی عباس نه عمو عباس. دلیلشم مربوط به یک سریال مربوط به همون سالها بود که کاراکتری به نام دایی عباس داشت. به امید دیدار
پیروز باشی
…………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. درستش کردم عزیز. سپاس از حضورت.
راستی وقت گردی یه سر هم به کلبه محقر مجازی من (البته در مقام مقایسه با سایت شما) بزن خوشحال میشم.
airiyas.persianblog.ir
…………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. استاد وبلاگ شما را لینک کردم و مطلب آخر را مطالعه نمودم. ارادت دارم.
درود آرش جان
خیلی مخلصم داداش، ببینمت عزیز.
……………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. دوستت دارم مَرد.
استاد، خیلی خوب می کنین که همه رو مستند و مکتوب می کنین، چقدر دیدن این تصاویر جالبه، جذابه و متفاوت.
امیدوارم باز هم دور هم جمع بشین ، دوستی هاتون مانا و پایدار.
روح دوست نازنینتون هم قرین آرامش.
………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باشید.