دنیای غریب

۵شنبه شب: سر مزار دوستم بودم. دلتنگ بودم از نبودنش. دو سال از رفتنش می‌گذشت.
جمعه شب: روی چمن دراز کشیده بودم. کسی تنهایم گذاشته بود. دلتنگ بودم از رفتنش. ۲ ساعت از رفتنش می‌گذشت.
شنبه شب: دعوت بودم برای شام. یکی از عالیجنابان جمعه (عالیجنابان جمعه: کسانی هستند که مقام بالای مدیریتی در این کشور دارند و سایه‌اشان بر سر ماست و از طرفی مغزشان تعطیل است.) سر شام، حرف‌هایی زد و آمارهایی به خوردمان داد که همه دروغ بود. باز دلتنگ شدم. از این که چرا نمی‌رود. چرا گورش را گم نمی‌کند. ۲ دقیقه از حرف زدنش گذشته بود.
۱شنبه شب: بر روی تخت دراز کشیده بودم. کتابی در دستم بود. دلتنگ شدم. چرا؟ گفتنش برایم سخت است. بگذریم. فقط ۲ ثانیه از کتاب خواندنم گذشته بود.

دیدگاه‌ها