دشمن

سوالی مطرح کرده‌اند که “این «دشمن» که در ادبیات سیاسی ایران از آن استفاده می‌شود، کیست یا چیست؟”

جواب من: این «دشمن» واژه‌ای نیست که فکر کنیم تنها همین امروز از آن استفاده می‌شود. این «دشمن» همان «لولوخورخوره» کودکی ماست. «لولوخورخوره» نمرد، بلکه با ما بزرگ شد.

قبل از این‌که ما به دنیا بیاییم هم این «دشمن» وجود داشت. “اهورامزدا این کشور را از «دشمن» بپاید.” می‌بینید که مرحوم داریوش کبیر هم در کتیبه‌هایش واژه «دشمن» و نگرانی از آن را برای ما به یادگار گذاشته.

فکر می‌کنید چرا در اسطوره‌های ما فریدون ضحاک را نکشت و تنها او را در کوه دماوند زندانی کرد؟ جوابشان این است که اگر ضحاک می‌مرد، دنیا پر از «خٍرَفَستَر» می‌شد. اما جواب من این است: “که همیشه این احتمال وجود داشته باشد تا ضحاک بندهایش را بگسلد و به ما حمله کند. ما باید از این بابت نگران باشیم.” 

و در دنیای امروز ما ایرانی‌ها…همین است که طاقت خوشبختی نداریم و همیشه نگرانیم از آینده.

وقتی دشمن وجود دارد ما می‌ترسیم و وقتی می‌ترسیم، پناه می‌بریم. به چه کسی پناه می‌بریم؟ به بزرگترمان، به مادرمان که ما را از لولوخورخوره می‌ترساند. مادر چه می‌کند؟ ما را به انجام کاری که دوست دارد مجبور می‌کند و الخ…

دیدگاه‌ها

  1. N

    سلام

    … سفرهایی تو را در کوچه هاشان خواب می بینند
    تو را در قریه های دور مرغانی به هم تبریک می گویند …
    ” سهراب سپهری ”

    با آرزوی بهترین ها

  2. زهره

    لولو با اهداف گوناگون در لالایی ها آمده تا کودک را از یک موجود خیالی بترساند و او را بخواباند.اما در تعدادی از لالایی ها،لولو خود ترس است .ترس ها و ناتوانی هایی که در هر انسان وجود دارد.اما توان این لولو به اندازه قدرت مادر نیست.مادر به تنهایی می تواند بر همه مشکلات چیره شود و خواب آرامی را برای کودک خود به ارمغان آورد.در حقیقت مادر می گوید: تو بخئاب که من بیدارم…من با لولویی که در درون ماست موافق ترم.آقایانی هم به نظر می رسد از یک لولوی خیالی حرف می زنند

  3. لیلا

    سلام
    این دشمن گفتن باعث شده به اینجا برسیم هنوز که هنوز هست در بزرگسالی از دشمن فرضی و دروغین ما مردم را می ترسانند!!
    ………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. بله.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *