خوزستان

بارها، بارها و بارها به خوزستان سفر کرده‌ام. این بار هم با یک گروه ۲۲ نفره به خوزستان آمده‌ام.

این خوزستانی است که دوستش دارم و همیشه هم برایش تاسف می‌خورم:

 

این عکس را ۱۲ آذر ۱۳۸۸ گرفته‌ام. قرار است برای محوطه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر، دهمین میراث جهانی ثبت شده در فهرست یونسکو با این وضعیت (زباله‌ها را ببینید) در روز ۱۵ آذر ۱۳۸۸ جشن بگیرند. رییس‌جمهور هم قرار بوده بیاید!

 

رفتیم «هفت‌تپه»، دیدیم که مردم بر روی دیوارهای سایت تاریخی راه می‌روند و کسی نیست که هشداری بدهد. به مسوول هشدار دادم و قصه‌ی «حسین کرد» شنیدم. رفتیم به «چغازنبیل»، دیدیم که ده‌ها نفر از دانش‌آموزان بر بالای زیگورات می‌دوند. این مرتبه قبل از ما مسوول سایت خودش هشدار داده بود، معلم مدرسه می‌خواست بزندش.

آسمان شهر «دوراونتاش»

آن ۳۲۵۰ سال دارد و این ۶ سال.

فقط کافی است در یک غروب سرخ این موجود را ببینید، آن‌وقت خواهید دانست که چرا من بارها، بارها و بارها آرزوی دیدارش را داشته‌ام.

 

دیدگاه‌ها

  1. فرهنگيان

    سلام و وقت بخیر

    عکسی که در غروب از آن موجود گرفتید زیباست.

    در مورد کنسل شدن مراسم در شوشتر با خبر شدیم. شنیدم که ۴ ماهه که خ اصلی یه این شهر بسته است و بخاطر ریزش دیواره های شمالی یه سد گرگر گذر از آن شدنی نیست.و مورد دیگر ورود فاضلاب شهری به سازه های آبی شوشتر است. خلاصه شرایط فراهم نبوده که در مقابل میهمانان خارجی برنامه را اجرا کنند. اما گفته شده که احتمال دارد در اسفند ماه جشن سازه های آبی شوشتر برگزار شود!

    موفق باشید

  2. حمیده

    سلام
    آقا قرار بود بتونیم از طریق سایت شما، برنامه سفرهاتون و داشته باشیم، نه این که بی خبر برید و بعد گزارش سفر و بذارید تا دلمون آب بشه
    ………………………….
    جواب: این سفر به همراه تور بود و من خیلی وقت‌ها از برنامه‌های تورهایی که می‌رم از قبل خبر ندارم. با این حال عذرخواهی می‌کنم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *