وقتی رفته بودم سنگاپور، در طول یک روز توانستم تمام این کشور را پیاده طی کنم. با خودم فکر کردم که چگونه دو برابر جمعیت سنگاپور، یعنی ۱۰ میلیون نفر گردشگر در سال وارد این کشور میشوند، در حالیکه در یک روز میتوان تمام آن را دید.
برای همین کتابی در رابطه گردشگری سنگاپور خریدم که عنوانش “کشف سنگاپور با پای پیاده ” بود. متوجه شدم در این کتاب، اطلاعات همهی کسانی که مثلا در ARAB STREET, CHINA TOWN , LITTLE INDIA مغازه داشتند، آمده است. مسئولان گردشگری سنگاپور به این ترتیب برای افرادی که در این کشور زندگی و کسب و کار میکنند، یک نوع میراث مستند تهیه کرده است و از آن در رونق گردشگریاش استفاده میکند.
بنابراین وقتی به اصفهان رفتم به دانشجویان رشته مدیریت جهانگردی و اساتید آنها پیشنهاد دادم که یک تحقیق میدانی انجام دهند و نام صاحب تمامی مغازههای بازار اصفهان را به همراه اطلاعات شغلی، پیشینه پیشهها و بقیه اطلاعاتی را که میتواند به عنوان میراث معنوی یا میراث مستند قلمداد شود را بیابند و آنها را ثبت کنند.
از آنجا که بسیاری از اساتید پیر شدهاند و کار نمیکنند و بسیاری از پیشهها هم در حال انقراض هستند، با این ایده میتوان بخشی از آنها را حفظ و حتی احیا کرد. در ضمن از لحاظ گردشگری میتوان نقشه پیادهروی بازار اصفهان را به همراه اطلاعات همهی بازاریها و مغازهها به گردشگران ارائه کرد که خودش خالی از لطف نیست و کار جدیدی به حساب میآید.
ناگفته پیداست که این ایده را میتوان در همهی شهرهای کشور و با اسلوب خاص و مشخص انجام داد.
دیدگاهها
خیلی خوبه که اینطوری ایده می دید. ای کاش یکی پیدا می شد و این ایده های جالب و مفید شما رو عملی می کرد.
من اگه اصفهان بودم حتما این کار جالب رو انجام می دادم ولی حیف که تهران هستم و گرفتارم.
آخه این ایده رو که نمیشده ۱۰سال بعد فهمید و اجرا کرد!!!
خدای من…
کاش حداقل بخشی از اون محقق شده باشه
……………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. خبر ندارم که شده باشه.