طبق گزارش کمیته آمار گردشگران ورودی کشور، در سال ۱۳۸۶، ۲۱۷۱۶۹۹ نفر وارد کشور شده‌اند که در حدود ۵۰ درصد آنان از کشور عراق و حدود ۹ درصد دیگر از کشورهای پاکستان و افغانستان هستند. با این حساب تنها حدود ۸۹۰۰۰۰ نفر دیگر از کشورهای عربستان، بحرین، کویت، امارات، آذربایجان، عمان، سوریه، لبنان، ترکمنستان، ارمنستان، قطر، آلمان، هند، چین، انگلستان، فرانسه، ژاپن، ایتالیا، هلند، سوئد، روسیه، دانمارک و … به کشور ما سفر کرده‌اند.
از طرف دیگر، تعداد ایرانی‌هایی که از کشور در سال ۱۳۸۶ خارج شده‌اند برابر با ۵۱۴۶۶۸۹ نفر بوده است. بنابراین در سال ۱۳۸۶ تعداد خروجی‌هایمان ۳/۲ برابر ورودی‌هایمان بوده است.
از آمارهای سال ۱۳۸۶ این‌طور استنباط می‌شود که:
۱- تعداد ورودی‌ها به کشورمان از مرز مهران برابر با ۳۵۸۶۰۴ نفر و تعداد خروجی برابر با ۵۶۷۱۰۲ نفر بوده است. به عبارت دیگر می‌توان گفت، با این‌که بیشترین ورودی به کشورمان از طریق مرز مهران است و از لحاظ خروجی‌هایمان این مرز در رده‌ی سوم قرار دارد، تعداد خروجی‌هایمان از این مرز، ۵/۱ برابر ورودی‌هایمان است.
۲- تعداد ورودی‌ها از فرودگاه امام خمینی، ۲۲۳۰۴۷ نفر و از فرودگاه کیش ۱۹۷۸۰۲ نفر بوده است. یعنی فرودگاه امام خمینی تنها ۱۲/۱ برابر فرودگاه کیش، ورودی دارد. این موضوع نقش منطقه آزاد کیش را بیشتر به ما گوشزد می‌کند.
۳- بیشترین تعداد ورودی‌ها در شهریور ماه و حدود ۲۷۴ هزار نفر و بیشترین تعداد خروجی‌ها باز هم در شهریور ماه و حدود ۶۹۴ هزار نفر بوده است. بنابراین در شهریور ماه، خروجی‌هایمان حدود ۵/۲ برابر ورودی‌هایمان بوده است. این ارقام نشان میدهد که حتی در زمانی که بیشترین مسافران به کشور ما می‌آیند، آمار خروجی‌هایمان حتی از حد متوسط نسبت ۳/۲ برابر خروجی به ورودی، بیشتر می‌شود.
۴- کمترین تعداد ورودی به ایران در مهر ماه و در حدود ۱۵۴ هزار نفر و کمترین خروجی از ایران باز هم در مهر ماه و حدود ۲۹۴ هزار نفر بوده است. متوجه می‌شویم که خروجی‌هایمان حدود ۹/۱ برابر ورودی‌هایمان است.
۵- از آمارها استنباط می‌شود که در کشور ما، تعداد ورود مسافر در حد فاصل میان زمان پر مسافر و زمان کم‌مسافر، در حدود ۶۰ درصد اختلاف دارد. این میزان در ابعاد جهانی، حدود ۴۰ درصد است.
نتیجه: با توجه به افت حدود ۶۰ درصدی ورود گردشگر به کشور در فاصله‌ی دو ماه متوالی (شهریور و مهر) به نظر می‌رسد که کسانی که در حوزه گردشگری (گردشگری ورودی) فعالیت می‌کنند، از لحاظ شغلی، جایگاه مطمئنی ندارند. قابل ذکر است که گردشگری داخلی هم، با توجه به اتمام فصل تعطیلات و شروع فصل مدرسه، دچار رکود می‌شود. همچنین این نگرانی برای دفاتر خدمات مسافرتی که در زمینه تورهای خروجی فعالیت می‌کنند ـ با توجه به کم‌شدن سفرها ـ هم صادق است.
آرش نورآقایی
دیدگاه‌ها
……………بله.تا زمانیکه شکل حکومت تغییر نکند وضع گردشگری از این هم بدتر خواهد شد.
بر خلاف بعضی اساتید که معتقدند توریستهایی که به ایران میایند فقط در پی تحقیق و تجربه اند-من میگویم این دست از توریستها بسیار اندکند اکثریت را کسانی تشکیل میدهند که ترجیح میدهند جایی بروند که همه گونه آزادی داشته باشند و از سفرشان لذت ببرند.به همین دلیل این صنعت در ایران هیچوقت آن چیزی نخواهد شد که در دیگر کشورها شاهد آن هستیم.
و البته نه تنها در صنعت گردشگری که متاسفانه در تمام عرصه ها در حال پس رفتیم.چه کسی اهمیت میدهد؟افسوس