از شمارهی ۱، مجلهی «ایرانا» را می‌شناسم. آن موقع دانش‌آموز راهنمای گردشگری در موسسه‌ی آوای جلب سیاحان بودم که توسط یکی از اساتید (جمال انصاری) با این مجله آشنا شدم. با راهنمایی او به دفتر مجله رفتم و شمارهی ۱ آن را خریدم و بعد هم ارتباطم را با مجله حفظ کردم، تا این‌که از شمارهی ۸ (اگر اشتباه نکنم) جزو هیئت تحریریه مجله و یکی از نویسندگان آن شدم.
چند روز پیش شمارهی ۲۶ مجله چاپ شد و من اکنون ۱ سال است که دبیر تحریریه هستم (بودم). این‌ها را برای این نوشتم که رضایت خودم را از شمارهی ۲۶ ابراز کنم. در شش شمارهی قبلی همه‌ی تلاش من بر چند چیز متمرکز بود:
۱- از راهنمایان گردشگری برای نوشتن مقالات استفاده کنم و تنها مجلهی گردشگری را دربیاورم که راهنمایان مهم‌ترین رکن اصلی آن باشند.
۲- به میراث معنوی بهای بیش‌تری بدهم و برای اولین مرتبه، بخش میراث معنوی را به مجلات ایرانی وارد کنم. چنان‌که بعدا نیز پیشنهاد این بخش را به سایت «خبرگزاری مستقل محیط زیست ایران» WWW.IREN.IR دادم. دکتر ناصر کرمی (سردبیر) این پیشنهاد را پذیرفت و اکنون بخش میراث معنوی در این سایت به کار خود ادامه می‌دهد.
۳- هیئت تحریریه خلٌاقی به وجود بیاورم و با کمک دوستانم، ایده‌های نو را عملی کنیم.
اکنون خوشحالم. در این شماره (۲۶) ما مقالات خوبی ارائه کردیم، مسیرهای گردشگری استان فارس را به طور کامل (هفت مسیر به علاوه‌ی یک مسیر پیاده‌روی) پیاده‌سازی کردیم و گامی نو در طراحی مسیرهای گردشگری و نحوه‌ی ارائه آن در مجلات، برداشتیم.
اکنون راهنمایان گردشگری قلم به دست گرفته‌اند و می‌نویسند. احساس می‌کنم که بخش دیگری از رسالتم را به انجام رساندم.
تشکر می‌کنم از راهنمایان گردشگری نویسنده که با من در این راه همراه بودند: ژاله ابراهیمی، وحید نظری، حمید‌رضا مشیر، اشکان بروج، فرشاد طهمورثی، پرتو حسنی‌زاده، دینا چراغ‌وند، ملیحه نظری، لیلا ملا، ناهید سعادتیان، علی علی‌اسلام، زهرا کوچکی مطلق، مهرک حصارکی، …
این‌ها که نام بردم، همه راهنمای گردشگری و بیش‌ترشان از اعضای هیئت مدیره «ایرانا» هستند. اما برخی دیگر از جمله: آزاده عطار، م. مشیری‌نژاد، فرشید ابراهیمی و … کسانی هستند که برای این مجله نوشتند و من افتخار همکاری با آنان را داشتم.
حالا که دیگر مسئولیتم را در این مجله وانهادم، وقتش است که از همه‌ی دوستان تشکر کنم و دست مریزاد بگویم به آنان. تقاضا دارم، اگر نام کسی را فراموش کردم، بنده را ببخشایند.
دست همه را می‌بوسم.
دیدگاه‌ها
سلام
اگر بنا به تشکر باشد ، وظیفه ی ماست که چون شمایی جسارت ابراز وجود را به ما بخشید و اگر رسم به دست بوسی است ، حقی است مسلم که شما بر گردن ما دارید .
و خوش حال هستم که حداقل در آخرین شماره و پیش از سفر ، ثمره زحماتتان را دیدید و مجله مطابق میل اِتان بود .
سفری خوش را برایتان آرزو می کنم .
به امید دیدار .