دیدگاه‌ها

  1. رهرو

    به جای این که آرزوشو داشته باشی، همتش رو داشته باش!!!
    کارهای سخت تر از این رو انجام دادی، این که چیزی نیست. خوب که فکر کنی می بینی آرزوشو نداری، اگر که داشتی، الان وسط مزرعه ات بودی!
    همه ی ما، کمابیش، از این قبیل آرزوها داریم(خود من بارها و بارها برای خودم از این جور آرزوها داشتم و براشون منطق ها چیدم). ولی خوب که نگاه کنی می بینی اشکال از یه جا دیگه است. مشکل با مزرعه حل نمیشه. که اگه می شد الان نصف بیشتر این جمعیت سر جالیز بود.

  2. حسین

    بیاییم مزارع قلبهای پوسیده مان را شخم بزنیم و بذر محبت را در سراسر این کشتزار بپاشیم و باران مهربانی را بر سرزمین خشک دلها بریزیم این هم می شود نوعی کشاورزی ،مزرعه اش قلبها؛بیلش دستهای دوستی و محبت،سرزمینی سبز و آباد بسازیم.شاد باشی استاد و همیشه سرسبز

  3. پسر ایران

    با بیل با هم میریم تو مزرعه میزنیم تو سر هم فراموشی میگیریم… مطمئن باش به محض انکه بنیه مالی پیدا کنم میرم تو دشتهای گلپایگان رز black پرورش میدم.. حکیم -گلستان کوه در خوانسار دیدی؟؟؟
    …………………………….
    جواب: بله، دیدم.

  4. نیلوفر

    بیل شو دارم .مزرعه اش را هم دارم .ارزوش را هم خیلی دارم ولی مجبورم برای پول در اوردن تو تهران کارکنم!!!

  5. لیلا

    سلام
    یه روزیم میاد،
    که پنجره آرزوها‍‍مون وا میشه
    ……………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. شاید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *