چهل سال زمان داشتی تا بیایی، رشد کنی، شکوفا شوی، بَر دهی و بروی.
در نیمه‌ی این راه چهل ساله، دقیقا وقتی بیست ساله بودی و در آستانه افتخار آفرینی، مرگ را شکست دادی. آن روز انگار ۲۰ سال فرصت گرفتی تا نبوغ را معنا کنی. تا ایران را بشناسانی، تا زن را به دنیا بقبولانی.
خبر موفقیت‌هایت، اشک شوق به چشمانم آورد. خبر بیماری‌ات اشک تلخ بر گونه‌هایم جاری کرد. و امروز، فاجعه رخ داد.
هنوز چند ساعت بیشتر نیست که رفته‌ای و این بغض لعنتی بدجوری کام همه ما را تلخ کرده.
تو رفته‌ای، با افتخار رفته‌ای،
اما من در این میان در پی وظیفه خودم می‌گردم.
مریم میرزاخانی، نامت، راهت، مرامت و اندیشه‌ات جاوید باد!
دیدگاه‌ها
درود بر شما
روحش شاد باد و خداوند به خانواده اش صبر بدهد
………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام.
از صبح که خبر رو شنیدم باورم نشد، نمی خواستم باور کنم…یاد شب عید سال ۱۳۷۶ افتادم که خوشحال شدیم جون سالم به در برد…اما این چهل سال چه کارها که نکرد…بین بقیه نخبه های همدانشگاهیم انصافا زندگی متعادلی داشت اون تونست مسئولیت بچه داری رو هم بپذیره…خودم رو واقعا بازمانده می بینم. خوش به حالش.به طول زندگی فکرنکرد و عرض و عمق زندگیش بیکران بود
……………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. شما بازمانده نیستید، هر کسی ماموریتی داره.
عددها گنگ
در آغوش واژه‌های مبهوت
مرگ پیروز همهٔ نبردهاست
قوی‌تر از زندگی
و
ما بازمانده ایم
……………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس.
سلام
روحشان شاد
خوش به سعادتش که راهش را پیدا کرد و به اوج رسید و چه زود رفت از دنیای بی معرفت !
انشالا سلامت و شاد باشید سالیان سال در پناه حق
……………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از شما.
سلام. چقدر من امیدوار بودم به پیشرفت علم که این ذهن زیبا را از بیماری تن برهاند, حیف که نشد!
عمرش پر بار بود و نامش در تاریخ علم مانا و بی گمان الگویی برای مریم های بعد از این. الگویی که یک بعد ناخوشایند هم دارد. باید هارواردها, پرینستون ها و استنفوردهایی داشته باشیم که چنین مریم هایی را در دامن خود بپروراند وگرنه مریم هایمان در کج و پیچ بداندیشی هایی که ذهن های زیبایشان را اسیر کالبد زنانه شان می کند, گم می شوند. یا دست کم ناگزیرند که زیر سقف آسمانی بزیند که شب و روزش با ما یکی نیست.
ذهن زیبای مریم مرز ندارد. او را نه ایرانی که جهانی می دانم. اگرچه هنگام دریافت مدال فیلدز اگر به صورت زیبایش نگاه کنی می بینی که لب هایش می گوید： “مچکرم”.
من هم از تو مچکرم مریم. امروز آسمان را به زمین بدهکار کردی. راهت پر رهرو باد.
……………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. “بدهی آسمان به زمین”، جمله زیبایی است در حق مریم.
فیلم “مردی که بی نهایت را می دانست” داستان زندگی جوان هندیست به نام رامانوجان که بطور معجزه آسائی ریاضی را میفهمید، جوایز زیادی برد و در جوانی استاد دانشگاه کمبریج شد و در سن ۳۲ سالگی بر اثر بیماری سل از دنیا رفت.
به قول یکی از دوستانم این دو داستان هر دو پایان دلتنگی دارند.
……………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. هر دو دلتنگی دارند، اما بیش از اینهاست رفتن مریم برای من.
نه دین داری نه آئین داری ای چرخ!
………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام.
سلام من علی یاسری هستم گروه تلگرامی در خصوص معرفی سفرنویسان ایران زمین را مدیریت می کنم شما میتوانید تبلیغات و
نوشته های خود را به اشتراک بگذارید تا در غنای علمی گروه تلگرامی مرا یاری دهید
به شماره ۰۹۱۲۲۵۳۶۸۹۷ پیامک دهید تا نام شما زینت بخش گروه تلگرامی سفرنویسان ایران زمین شود
…………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از محبتتون. هر سفرنامه ای که خواستید رو از سایت من بردارید و استفاده کنید. موفق باشید.
منم خیلی دوسش داشتم خیلی ناراحتم
………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. همه متاسف شدیم.
سلام
نمیدونم چه حکمتی است آدم حسابی ها و کسانی که برای جامعه و مردم مفید هستند باید زود بمیرند.
روحش قرین ارامش
………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام.