*** یکی از عناوینی که برای شبکه‌های اجتماعی به کار می‌رود، «شبکه‌های خشم و امید» است. قرار بود هر «لایک»، ذره‌ای امید منتشر کند، اما در نهایت این ایده چنان که باید عمل نکرد و به جای آن خشم بیشتر پا گرفت، به‌ویژه در کشورهایی که آمادگی پذیرش و گسترش خشم را داشتند.
از طرفی شبکه‌های اجتماعی مقدار قابل توجهی، خودبینی و شتابزدگی در عمل را به ارزش نسبی تبدیل کردند.
حالا ما در دنیای دومی زندگی می‌کنیم که از قضا به دنیای پس از مرگی که می‌گفتند شبیه نیست، ولی به مرگ در دنیای اول نزدیکمان می‌کند.
در این دنیای دوم، سقوط و عزل بسیاری از صفات انسانی محتمل‌تر از دنیای اول (دنیای واقعی) است و اتفاق افتادنشان ساده‌تر.
در این محفل اجتماعی که سؤتفاهم و توهین به‌مثابه کالاهای در دسترس بسیار ساده و راحت مبادله می‌شود، ما به شکیبایی بیشتری نیاز داریم.
*** شاید تصورش سخت باشد اما این‌طور به نظرم رسید که:
روزگاری آدمها دور آتش جمع می‌شدند و شبکه اجتماعی‌شان را شکل می‌دادند تا هم نترسند و هم گفتگو کنند.
اما این روزها هر یک از آن آدمها یک هیزم از همان آتش را برداشته‌اند و در دستشان گرفته‌اند. دیگر آتش بزرگی در وسط نیست ولی در هر دستی آتشی است.
این هیزم همان موبایل است که از ورای آن از ترس تنهایی در امان می‌مانیم و با دیگران گفتگو می‌کنیم.
و همان‌طور که دور آتش نشستن همه چیز را رمانتیک‌تر جلوه می‌داد و نور آتشْ صورت‌ها را به صورت جعلی درخشان‌تر نشان می‌داد، امروز هم ما از پشت گوشی‌هایمان، به صورت جعلی درخشان شده‌ایم. هر کداممان یک فیلسوف، یک ناجی و یک عقل کل شده‌ایم.
*** به این فکر می‌کنم که این کندوی شبکه‌های مجازی که همه‌ی ما زنبورهای کارگر آن هستیم چند ویژگی دارد:
⁃ هیچ زنبور سربازی از ورودی کندو محافظت نمی‌کند.
⁃ هیچ زنبوری وظیفه دقیق خود را نمی‌داند.
⁃ زنبور ملکه‌ای وجود ندارد.
⁃ انگار چندان عسلی هم تولید نمی‌شود، شاید کمی موم.
دیدگاه‌ها
هر سه محتوا من رو یاد مفهوم کتاب «لیلی کجاست» انداخت.
اما انصافا فقط سوتفاهم نیست؛ برخی هم هیزمی دارند که خلاقیت رو مشتعل و روی زنبورها رو هم به روی آفتاب گشوده می‌سازن…
……………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس که مطالعه کردید.
سلام چقدر خوبه که با هجوم شبکه های مجازی و میل شدید آدمها به حضور در این شبکه ها شما اینجا می نویسین، چقدر خوبه این وبلاگ همیشه زنده اس از اینکه سر می زنم و می بینم به روز می کنین به قلم و به نوشتن بیشتر دلخوش میشم.
حالتان پرقصه و پر قلم بادا…
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از توجه شما. بزرگوارید.
با تمام ایراداتی که به مجاز وارد هست، و به درستی هم وارد هست و تقریبا ۷۰ درصد ماجرا ( به زعم بنده البته) خشم و تولید زباله ی مجازی هست، اما میشه با همون آتشی که به دست داریم راه و فکری رو روشن کرد و دلی رو گرم (امید).
دقیقا کاری که خود شما دارین انجام میدین، حتی اگر سلامت موندن تو این محیط کار راحتی نباشه.(منظور سلامت استفاده از این ابزار و مجاز بود).
…………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از توجه شما.
سلام
اگر عسل هم تولید می کرد از نوع عسلهای نامرغوب و تقلبی که بهش شکر میزنند بود.
……………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. احتمالا.