یکی از ماهیت‌های عکس این است که یک نفر یک لحظه را در یک مکان خاص ثبت میکند. بنابراین چرا همه انسانها نتوانیم یک لحظه را در همهی کره زمین ثبت کنیم.
پیشنهادم این است:
از مردم دنیا که حالا همهاشان یا دوربین عکاسی دارند یا حداقل تلفن همراهشان توانایی عکس گرفتن دارد، بخواهیم همگی در یک زمان خاص از اتفاقی که پیرامونشان روی میدهد عکس بگیرند و برای یک ایمیل (دبیرخانه: انجمن عکاسی یا انجمن فیلمسازی ایران) بفرستند.
فکرش را بکنید:
یکی در شب عکس میگیرد یکی در روز
یکی از غروب عکس میگیرد، یکی از طلوع
یکی از تولد عکس میگیرد، یکی از مرگ
یکی از داخل هواپیما عکس میگیرد، یکی از زیر دریا
یکی از لیوان قهوه عکس میگیرد، یکی از ساندویچ مک دونالد
یکی از خانه عکس میگیرد، یکی از خیابان
یکی در هتل عکس میگیرد، یکی در بیمارستان
یکی از بهار عکس میگیرد یکی از پاییز
یکی از جنگ عکس میگیرد یکی از جشن
یکی از کلیسا عکس میگیرد یکی از کنیسه
یکی از بیابان عکس میگیرد یکی از رودخانه
…
…
…
از طرفی،
یک پسر خردسال عکس میگیرد، یک پیرزن هم
یک کشاورز عکس میگیرد، یک خلبان هم
یک ایرانی عکس میگیرد، یک آمریکایی هم
یک بودایی عکس میگیرد، یک یهودی هم
یک سیاهپوست عکس میگیرد، یک زردپوست هم
یک رییس جمهور عکس میگیرد، یک کارگر هم
…
…
…
حالا اگر همهی این عکسها را (عکسهای منتخب) در کنار هم قرار دهیم، تنها از یک لحظه، فیلمی ساخته خواهد شد که به قرار زیر شگفتآور خواهد بود:
فکر کنید سال نو ایرانی (نوروز) است. روز اول بهار، ساعت اول، دقیقه اول.
از همه مردم دنیا بخواهیم که در همین دقیقه اول یک عکس بگیرند و برای ما ارسال کنند.
جمعیت دنیا حدود هفت میلیارد نفر است. فرض کنیم از این تعداد، ما بتوانیم ۱۰۰ میلیون عکس دریافت کنیم. بنابراین ۱۰۰ میلیون لحظه از یک بازهی زمانی یک دقیقهای مشخص از همهی دنیا با تنوع فوقالعاده ثبت شده است.
اگر هر ۲۵ عکس را طوری کنار هم بچینیم که یک ثانیه فیلم (یک فریم) به ما بدهد (از میان ۱۰۰ میلیون عکس، احتمال اینکه ۲۵ عکس از یک موضوع خاص باشد وجود دارد)، ما یک فیلم ۴ میلیون ثانیهای خواهیم داشت. یعنی یک فیلم ۱۱۱۱ ساعتی. یعنی یک فیلم به مدت زمان ۴۶ روز.
بنابراین ما برای دیدن یک لحظه از اتفاقاتی که در همه دنیا میافتد باید یک ماه و نیم وقت بگذاریم.
با این کار، با مشارکت همه مردم دنیا یک لحظه از دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم را جاودان خواهیم کرد.
پینوشت: وقتی صد آمد، نود هم پیش ماست. منظورم این است که همین ایده را میتوان در یک قالب کوچکتر برای ایران یا یک شهر از ایران در هنگام یک رویداد خاص اجرا کرد
دیدگاه‌ها
عااااالی بود و خیلیییی جاااالب
مرسی آرش خان
بی نظیری شما
……………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. ارادتمندم.
رویایی میشه
اندیشه ای بزرگ از مارکوپولوی ایرانی!(پاچه خواری نبودااااا)
……………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. قربانت.
سلام. ایده ها و پیشنهادات زیاد و توسعه بخشی ارائه میشه امیدوارم هر کدام را رو هوا بقاپن تا زود دیر نشه! موفق باشید در پناه حق
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از محبت شما. شما هم موفق باشید.
تحلیل خیلی جالبی بود. کم آوردم.
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. ارادتمندم.
سلام، فوق العاده است
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. ارادتمندم.
با درود به آرش عزیز. ایده جالبی است و کلی درباره آن اندیشیده ای که چنین نوشتاری تهیه کرده ای. سپاس. به قول خودت واقعا می توان این پیشنهاد را در جوامع کوچکتر هم برگزار کرد و فیلم هایی در دقایق کمتر هم تولید نمود. نتیجه هر چه باشد اراده ای که این اثر را خلق نموده ارزش پیدا می کند. زنده باد اپرداخت کننده ایده های نو.
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. موفق باشی مَرد.
سلام.بسیار بسیار عالی..
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. ارادتمندم.
درود
به این اندیشیده ای که خودت رادر یک لحظه در تیپهای گوناگون در هر جنس و سال و صنف خواهی دید؟؟؟…
من…
تو_ام
تو…
او…
من!
………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. همون جوری فکر کردم که نوشتم.
باز هم نوسده…
شاید بخشی رو بتونید به «ایده‌هایی برای نوسده» اختصاص بدید که از یاد نرن.
………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. شاید یشه.
اونقدر جذابه این ماجرا، اونقدر قشنگ و با هیجان و با حساب و کتاب دقیق نوشتینش که اندازه نداره……واقعا خیلی خیلی قشنگ فکر می کنین….اصلا نمی دونم چی باید بگم.
و چقدر به قول خانم سیما این ایده می تونه برای نوسده درجه یک باشه.
…………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. اما کسی نیست که دنبالش بره. من هم دیگه توان ندارم به اندازه کافی.